• Gwarancja najlepszej ceny - uzyskaj 5% zniżkę
  • Upgrade na wyższy standard pokoju za darmo (w zależności od dostępności hotelu)
  • Bezplatny parking (w wyższych typach pokoi)
  • Zmiany w rezerwacji za darmo
Zatwierdź
Oferty specjalne Ceny i rezerwacje
Gwarancja najlepszej ceny
Przyjazd 08
10 24
Wyjazd 08
10 24
Dorośli
Dzieci

Źródło


Pierwsza wzmianka o zdolnościach leczniczych źródła została opracowana w 1601 roku. Uczynił tak fizykus miasta Hirschbek, śląski lekarz Caspar Schwenkfeld, który na podstawie własnych badań polecał pić wodę mineralną ze źródła przy różnego typu zachorowań. W swoim opisie podaje, iż tutejsze źródło wody mineralnej o właściwościach leczniczych było znane już od końca XIV wieku i nazywano go przez pielgrzymów hejnickich „Boska woda” albo „Bierwasser” czy „Bierborn”. Źródło otoczono pustym pniem lipowym. Te wiadomości stały się podstawą do powstania łaźni ówczesnych właścicieli posiadłości ziemskich.

W 1784 roku przeprowadzono analizę mineralną pierwotnego źródła libverdskiego, i to przez lekarza Josepha Heinricha Bauera. Na podstawie tej analizy rozpoczęto wysyłanie butelkowanej wody leczniczej do Pragi pod nazwą handlową „Chabeso“, (co oznacza napój bezalkoholowy na bazie kwasu mlecznego z dodatkiem soków owocowych pochodzących z Tyrolu). W Pradze sprzedawano ją w domu na Drodze królewskiej, na rogu ulic Karlova i Husova. Wiadomość z 1785 roku stwierdza: „Woda ma korzystny wpływ na mózg, pobudzenie ducha, przyspieszenie tętna, ożywienie czynności organów ciała oraz usuwa nieporządek z systemu nerwowego.”






W 1785 roku odkryto nowe potężne źródło, które po jego wodzie, bogatej na pierwszy rzut oka w żelazo, nazwano „Stahlbrunn”, a które jest ewidentnie identyczne z obecnym źródłem Mariackim. W tym samym roku poddano badaniom chemicznym najstarsze ze źródeł, to znaczy Boską wodę (nazywane widocznie też po założycielu uzdrowiska Christiansbrunnen). Rźwnież to źródło zostało otoczone małą zadaszoną budowlą kamienną. W 1794 roku zostało ujście zalane dziką wodą, zamulone, a nie zdolne do użytku. Następnie zostało zasypane. W latach 1786, 1793, 1805 i 1818 ujęto następne źródła, które wypływały bezpośrednio obok budynków uzdrowiskowych. Nadano im imiona po członkach rodziny Clam-Gallasów: Maria, Wilhelmina (1805), Józefina (1805), Edward (1818), Bierbon i Hubert.
Ostatnie dwa źródła uzdrowiskowe, Kyselka (Szczawa) oraz Nový vrt (Nowy odwiert), zostały ujęte w 1952 roku.

Analiza wody libverdskiej, przeprowadzona w 1990 roku przez Laboratorium Referencyjne Naturalnych Zasobów Leczniczych w Mariańskich Łaźniach, klasyfikuje wodę mineralną, jako naturalną, prostą, żelazawą szczawę typu wodorowęglanowo-magnezowo-wapniowego o podwyższonej zawartości kwasu krzemowego. Woda mineralna jest hipotoniczna, zimna oraz ma przyjemny świeży smak. Woda jest całkowicie bez zapachu o smaku metalicznym.